کاروان

" در آستانه "

باز پائیز و خزان              

باز  رازهای  نهان       

باز رسیدیم به هم    

هست   "  آذر  "  به فغان   !!

              ****          

باد آوازه خوان               

نغمه در بستر سرد فصل دارد در سر  

نغمه ها از  آه برگ سبز    

در خواب بهار       !

او  به هر گوشی نوا در چنگ  بی کوک میزند

در مسیرش پنجه بر شاخ درختان می زند

طاقت ناله ندارد از گلوی  ریشه ها          

شانه بر رگهای موی برگ خشکی می زند ! 

                     ******                   

امروز پائیز است     

فصل خوابهای طلایی در خاک      !

هر درختی به سر و گوشش آویخته است 

جشن آتش در  تن باکره ی  پاک    !

                  ***                   

و هوا سرد شده   

سردتر از سردی آب چشمه    

که زمانی در آن شستم تن       !

و چقدر  زیبا است   

حتی با سردی      !!

برگها زرد شده اند      

برگها می خشکند        

برگها می ریزند          

برگها می بارند          

رو ی عریانی تاک  ! 

               ****        

صبح با بیحالی و بیخوابی  

چشمها را به سوی زندگی بی رمق  

باز کردم ........... دوباره سخت بستم     

بستم و بستم   ......... نبینم !

با پشیمانی به خود گفتم   :

چرا برخیزم و تاوان ماندن  ؟      

و هر روزی به زیر هر سوالی 

نیابم هیچ جوابی  ...........!        

ومن راستی که هستم  ؟

تلاقی دو جسم لحظه ی آنی  ؟!

که با دست دو   تن     

تنها شدم در سر گریبانی    .

 

 

               ****             

طنین موسیقی را  می کنم پخش 

صدایی میسراید : با تو رفتم  .......   

بی تو باز آمدم     

......... دل دیوانه        !

                ***          

خمودی را پراندم    

زپشت پنجره     

پائیز زیبا را بدیدم      

و گشتم کودکی که   

                - زمان بچگی    -

                     پائیز را من می ستودم        ! 

و بادی سرد به چشمان پر آبم 

سوزنی از سوزی اش زد  .   

در   " آستانه  " به خوبی حس کردم 

وجودم را به سرمای شدید  باد دادم ............ !!

امروز پائیز است و هوا سرد....................

                         ***                    



         


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٢٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٧/۱

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir